De koolvlieg legt zijn eitjes op een centimeter of wat van de stam van de koolplant. De eitjes komen uit, de larven vreten zich in de stam en eten mee. De koolplant is gedoemd tot een roemloos einde, in plaats van in de pan.
Spuiten is een remedie, maar not done. Althans, als je een beetje gifvrij wilt eten. Een beetje moestuinier snijdt zijn eigen koolkragen.
Van karton.
Uit rubber.
Van dik plastic.
Uit vijverfolie.
Van asfaltpapier.
Een koolkraag hoeft niet groot te zijn: 10 a 15 cm in het vierkant is oké.
En dat doe je zo:
| Neem een rol asfaltpapier of -bitumen. |
| Snijd repen van 15 cm |
| Oh, een rol is 100 cm breed. 7 x 15 = 105 en 7 x 14 = 98. We halen er 7 uit een reep. |
| Snijd "vierkanten" van 15 x 14-en-nog-wat cm. Drie repen op elkaar werkt sneller. |
| De bedoeling is dat in het midden een klein gaatje komt, dat om het stammetje van het jonge koolplantje wordt gelegd. |
| Hoe maken we een gaatje? IKEA biedt uitkomst. Iedereen heeft wel zoiets in huis liggen. Een IKEA-bus. |
| Een ram met de hamer erop. |
| Een gaatje. |
| Een kerf om de kraag straks makkelijk om de plant te leggen. |
|
|
| Of, om het nog iets makkelijker te maken, een kruis in het gat snijden. Dan rekt de kraag makkelijker mee met de groei van de stam,. |
| De noeste arbeider heeft in korte tijd flink wat koolkragen die een jaar of drie meegaan. |
|
|
| Succes is niet gegarandeerd. Er is altijd wel zo'n ettervliegje die nog net plek vindt voor eitjes. En let op dat de koolkraag rond de plant altijd schoon is en plat op de aarde ligt.
|
| Een gebruikte koolkraag. Het gat is door de dikker wordende stam opgerekt en te groot om te gebruiken voor jonge planten. (Met een oude, maar bruikbare strijkbout strijk je de opgekrulde rand weer dicht. En kun je de kraag nog eens gebruiken.) |
