Een hemels maal

We voeren mee met de ballon van CuliAir. Een geweldige en ook vervreemdende ervaring: dineren in het restaurant met het mooiste uitzicht dat er is. Dit is, wat je noemt, een hemels maal.

Een hemels diner 0.jpgWe waren het al lang van plan, maar het weer moet goed zijn. Een maand na het begin van de zomer, begint de zomer. En op deze eerste mooie dag, vrijdag 20 juli 2012, stegen we op en genoten op grote hoogte van uitzicht en een vijfgangendiner. Pas twee dagen later beseffen we ons echt hoe gaaf het is wat we hebben meegemaakt.


Heteluchtoven

Nadat Angélique Schmeinck in diverse sterrenrestaurants had gewerkt, begon ze voor zichzelf. Tijdens een rit van Amsterdam naar Arnhem viel haar een luchtballon op. Ze zag dat de piloot aan de brander trok en plots realiseerde ze zich wat voor een enorme heteluchtoven daar in de lucht zweefde. Kok en ballon: CuliAir Luchtballonrestaurant was in 2003 geboren. Met de jaren steeds professioneler en sinds begin 2012 een eigen “enveloppe” (jargon voor ballon). Angélique werkte eerst samen met vader Adrie Spierenburg en nu met zoon Bas van Bas Ballonvaart

Een hemels diner 2.jpg

Twaalf gasten en een kok

Een gezelschap van twaalf gasten en kok Angélique en piloot Bas in een reusachtige ballon. Bij de kennismaking voor het opstijgen, bleek hoe populair Angélique Schmeinck is. 
Door Smaakvrienden; haar serie Taste of Cooking werd door de andere gasten geprezen – wij hebben geen televisie (meer), laat staan digitale kanalen, dus konden we hierover niet meepraten.

De nieuwe serie Impress your friends begint volgende week. Over indrukwekkend (en toch makkelijk) koken voor vrienden. 

Terwijl de enorme ballon (10.000 m3 en 50 meter hoog) door middel van grote ventilatoren met koude lucht wordt gevuld, wordt in het gras een tafel met een aperitief en amuse/eerste gang gereed gemaakt.

Een hemels diner 1.jpg

Een hemels diner 3.jpg

Koud gerookte sardines (koud is dan ook koud: op max. 7graden), chips van Parmezaanse kaas – “Met een beetje bloem!” zegt de meester -, gemarineerde komkommer(balletjes), een mousse van avocado en wat vers gesneden reepjes groene appel. Heerlijk. 

De sardines komen van Zalmrokerij Smoking. En dat is geen gewone rokerij… 

Een hemels diner 4.jpg

Als de ballon enig volume krijgt, wordt binnenin het katrollensysteem aangebracht. Hieraan worden straks mandjes met vis en vlees de ballon in gehesen. 

Onwezenlijke ervaring

Ballonvaart is onwezenlijk. Haast onmerkbaar en in korte tijd wordt hoogte gewonnen. Het is windstil omdat de ballon met de wind meegaat. Het avondzonnetje houdt je warm en truien of jassen kunnen uit. Heerlijk. Stil. Af en toe trekt Bas aan de brander om wat lucht te verhitten. Want de ballon koelt natuurlijk wel af en omlaag willen we nog niet. 

Olijfolie van ongekend hoog niveau

Terwijl chef Angélique de eerste gang aan boord voorbereidt, wijzen wij u graag op een fles olijfolie die op aan “aanrecht” staat. Een van uitzonderlijke kwaliteit mogen we wel zeggen. 

Hoogtevrees? Ik moet bekennen dat ik ooit, tijdens een bergwandeling in de Pyreneeën, halverwege een moderne hangbrug over een kloof kruipend ben teruggekeerd. Diepte, wiebelende plankjes waarover je loopt en links en rechts een grofmazig (vang)net. Waar je doorheen kunt kijken. Brrrr. Niets voor mij. Maar bovenop de Empire State Building? Geen probleem. Daar is alles vast en veilig. En zo voelt het ook in deze enorme ballon. 

Terwijl Angélique Schmeinck het eerste gerecht in de ballon voorbereidt, hangen bovenin de mandjes met dorade en blijde kip. Het is daar gemiddeld zo’n 80 gr Celsius. Dus mooie lage temperatuur garing.

 

Een hemels diner 5.jpg

Een hemels diner 6c.jpg

Een hemels diner 13.jpg

Een hemels diner 7.jpg

Op de vierkante meter

Haar keuken hangt min of meer buiten boord. Samen met piloot bas deelt ze pakweg 1 x 1½ meter in het midden van de mand.

Haar werkruimte is heeft een U vorm. Het is natuurlijk wel zo dat ze bepaalde zaken heeft voorbereidt.

Een hemels diner - mand.jpgIn elk van de vier overgebleven “compartimenten” bevonden zich in ons geval drie volwassenen. Je eet wel staand/leunend. Bladen om glazen of borden op te zetten hangen ook aan de buitenkant van de ballon (zwart).

 

 

 

Een hemels diner 9.jpg

Een hemels diner 11.jpg

De eerste gang – zo u wilt: tweede – is koud. Kreeft met een chutney van bospeentjes, chiffonade (dun gesneden) van peultjes en wat limoenvinaigrette. Genieten. 
Wijn, water en glazen zitten in speciale tassen die aan de binnenkant van de compartimenten hangen.

Een hemels diner 15.jpg

Een hemels diner 10.jpg

Boven de kok en de piloot hangt een metalen plaat. Daartussen steekt de brander uit. 
De hitte omhoog is groot. Maar ook omlaag mag die er heus wel zijn. De plaat vormt een warmteschild.
Angélique gebruikt deze als plek om op te warmen c.q. warm te houden.
Op de foto hier direct boven ziet u metalen bakjes op de plaat staan. 
 

Op de foto links opent Angélique de mandjes die zojuist met het kartollensysteem zijn neergehaald. Ze zijn met tie-wraps dichtgemaakt. Daarom gebruikt ze de tang: om de wraps door te knippen. (Bij eerdere vluchten is het voorgekomen dat de mandjes tijdens het dalen open gingen.)

Een hemels diner 14.jpg

Een hemels diner 17.jpg

 

 

 

 

 

Een hemels diner 16.jpg

Een hemels diner 18.jpg

Zelfbediening

De doradefilet is perfect gegaard. Niet te droog; mooi zacht en eigen vocht. Terwijl wij genieten van de fraaie luchten en er een maïsveld van schilderachtige schoonheid onder ons doorschuift, componeert de kok een prachtig en smaakvol bord. 

Gepofte tomaat, groene asperges, zeekraal, doradefilet en bouillabaissesaus. 

Het eten is van hemels niveau met prachtige smaakcombinaties. Maar dat mag je ook wel verwachten. Er loopt echter geen bedienend personeel rond. Dus de gasten geven de borden door en zamelen de gebruikte vaat weer in. Glazen en bestek worden hergebruikt.

De gasbrander van piloot Bas is niet de enige warmtebron. Angélique beschikt op aan “aanrecht” ook over een pitje. Terwijl zij de bundelzwammetjes even aanbakt, schuift de ballon geruisloos over het festivalterrein van de Zwarte Cross. Beneden klinkt het geronk van crossende motoren.

Terwijl de zon wegzakt krijgen wij ballongegaarde blijde kip met gestoomde venkel, bundelzwammetjes, lamsoor en wat dragoncrème. Tijdens het garen in de mandjes had de kip rauwe ham onder de huid. 
“Deze, trompettes de la mortpied de mouton en cantharellen vind ik de lekkerste paddenstoelen,” zegt de chef.

 

 Een hemels diner 19.jpg

Een hemels diner 20.jpg

   

 

Een hemels diner 21.jpg

Een hemels diner 22.jpg

Van boven spiegelend in een rimpelloze vaart.
Van opzij, schaduw tegen de ondergaande zon.

Een hemels diner 23.jpg

Stuiterende landing

Voor de landing wordt alles weer opgeborgen. Zo zacht het opstijgen gaat, zo ferm is de landing. We moeten allen het touw dat aan de binnenzijde van de mand hangt vasthouden en lichtjes door onze knieën gaan. Boven in de enorme ballon gaat een flap (shute) open. De warme lucht ontsnapt en de ballon daalt. Na drie stuiters staan we stil. Ach, het viel wel mee.  

Bas heeft gekozen voor een grasveld. De hele reis kijkt hij regelmatig op een gedetailleerde kaart.

De ballon zijgt ineen. Er is amper grondwind, anders kan het wel voorkomen dat de mand – met ons erin – wordt omgetrokken.  

Bas geeft de exacte landingspositie door en in een mum van tijd zijn de volgwagens er. Die van Bas Ballonvaart, met de trailer waarop de mand en ballon weer worden teruggereden en de volgwagen van Angélique. 

Een luchtballon mag (wettelijk) overal landen. Maar voor het uitstappen en opruimen van de ballon is wel permissie nodig. Een flink deel van een oogst kan immers zo worden vernietigd. De bestuurder van de volgwagen moet de eigenaar van het land vinden en hem om toestemming vragen. Dat duurt even. Het is namelijk niet van degene die in de belendende boerderij woont. 

Bas vraagt de gasten te helpen met het leegpersen van de ballon. De lucht moet er uit. Terwijl we dit doen wordt, terwijl de zon onder gaat, aan de rand van de weide een tafel met het dessert ingericht. Een karamelwafel, witte chocolademousse, passievruchtenmousse en een vanillemakaron. Met wat frambozen.

Een hemels diner 24.jpg

Een hemels diner 25.jpg

Een hemels diner 265.jpg

Sommige dingen moet je doen

En Angélique zelf? Zij heeft eigenlijk non-stop gewerkt. 
Het was een prachtervaring. Sommige dingen moet je doen. En een ballonvaart met CuliAir is er een van. Al is het eens in je leven. Nu dit stukje dagen later is geschreven, is ons eens te meer duidelijk hoe bijzonder dit was.
Angélique Schmeinck is niet alleen een uitmuntende kok, ze is ook een bijzonder gastvrije vrouw. We voeren met zijn allen. Terwijl zij aan het hakken en snijden was of de borden opmaakte, had ze oog en oor voor de gasten. Haar gasten. Het was leuk, onderhoudend, vermakelijk en… ja… het Nederlandse woord: eigenlijk ook “rete”gezellig.

Plaats een reactie