VIP – De Vinger In de Pap-club

Of de Onzin van Lijsten

Wie biedt voor een mooie plek? Op 6 september 2017 publiceerde Will Jansen, uitgever van het culinair magazine Bouillon!, vier lijsten met personen die er in Nederland in de gastronomische wereld toe doen. Die minstens één vinger in de pap hebben. Dat bracht nogal wat te weeg.

Bouillon! is een leuk en goed culinair kwartaalbladboek, waarin geen recepten, maar wel verhalen over eten en de ingrediënten. We zijn van (bijna) het eerste uur abonnee.

De vier lijsten van personen met een VIP zijn: een met journalisten, een lijst met kokerts, een lijst met mensen van diverse pluimage èn een lijst met opstomende talenten. En Will somde van elke lijst de eerste tien (elf) personen op. Op de eerste lijst was zelfs een #11, onder het motto ‘omdat niet altijd alles bij tien hoeft op te houden’. Maar misschien is tien toch beter. Want Joël Broekaert staat o.i. onterecht op nummer zeven. Die heeft slechts beperkt verstand van eten. Hij mag wat ons betreft van de lijst. (Waarom? Zie onderaan!)
Kijk de hele video, of begin op 4:41 minuten.

Voor honderd euro op de lijst

Natuurlijk ben ik gevleid, maar wel met de wetenschap dat het een en al scherts is. Dat maakt Will  alleen al duidelijk door mij erbij op te nemen.

Een correctie is op zijn plaats: ik heb niet het stamboek van de Bonte Bentheimers opgezet. Die eer valt toe aan Remi Hoeve, de godfather van de Bonte Bentheimers in Nederland en onvolprezen vuurtorenwachter van Terschelling. Ik ben wel jaar 2 t/m 5 voorzitter geweest van de Vereniging Het Nederlandse Bonte Bentheimer Landvarken en zet mij nog steeds in voor de verspreiding van dit zeldzame ras.

Will nodigt de kandidaten uit om voor tien euro een plaats hoger te komen. En degenen die niet zijn vermeld, moeten honderd euro op zijn bankrekening storten om überhaupt te worden vermeld. Maar wat kost het om iemand van de lijst af te voeren?


FavorFlav [spreek uit: veeforfleef]

U, de consument, wordt misleidIk denk dat het een avond in december 2016 was, toen Will en ik het over hadden. Will ergerde zich, net als wij, aan al die lijsten waarvan de rangorde veelal tegen betaling tot stand komt. U, de consument, de liefhebber, wordt immers misleid.


Aanleiding was dit keer de Top100 die FavorFlav, dus Marcus Polman, op 21 november 2016 met veel bombarie onthulde. Uiteraard tijdens een groots diner.
De lijst is ‘samengesteld door redactie en lezers van FavorFlav.com’ – lees: Polman. Het is duidelijk een Amsterdams c.q. Randstedelijk ons-kent-ons-overzicht en zo er al website-bezoekers hun mening hebben gegeven, dan zijn die op hun beurt in hun oordeel gestuurd door de media.


Zo maar een paar namen die er op horen te staan

Will zegt in de introductie van zijn filmpje dat hij op de lijst van FavorFlav had moeten staan. Dat is een grapje, maar omdat het een top100 is, had hij heus wel bij de eerste twintig mogen staan. Die avond in december, noemden we namen van mensen die volgens ons zeker op de lijst moesten staan. Wat dacht u van Arjan Smit van Streekrestaurant De Pronckheer (ga absoluut dit jaar daar nog eens eten!), of Angélique Schmeinck, de enige die een garant stond voor werkelijk culinair niveau op 24Kitchen. En niet te vergeten haar geweldige boeken Smaakvrienden. Of Dick Soeck van Piloersemaborg in Groningen (lees dit verslag van Ellen), of Jeroen van Werven van het inmiddels gesloten Look in Arnhem? En Emile van der Staak van De Nieuwe Winkel in Nijmegen? Die had wel bij de eerste vijf van FavorFlav gemogen, zo eigenzinnig en innovatief als deze chef is. Maar ja, als een Amsterdammer buiten de stadsgrenzen komt, is het tot hooguit een half uurtje reistijd. Het is nog iets dat Nel Schellekens uit het verre Winterswijk op de lijst staat. Op 33, ruim na bijvoorbeeld Maurice Dekkers, die o.a. het chocolademerk Tony Chocolonely lanceerde, waarvan iedereen denkt dat het zo goed is

, maar ja, de Tony-mensen zitten met hun bips in het mediacircuit en binnen de Amsterdamse kringen zijn ze lief voor elkaar.


Foute lijsten

De beste restaurants leert u kennen van horen-zeggenOp onze website MergenMetz schreven we ook al over de invloed van geld op de samenstelling van lijsten.
Lees Lijst 50 Best-Restaurants is een farce en En over La Liste. Veel van de zo beroemde chefs worden gemaakt met geld en middelen van de grootindustrie. Daarover schreef Marcel van Silfhout een serie artikelen voor Follow The Money.
Kortom, de beste restaurants leert u kennen van horen-zeggen.


Ai, toch niet onkreukbaar

Will Jansen kennen we als iemand met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Hij is intelligent, want hij twijfelt vaak, doch behoorlijk rechtlijnig in denken en doen. Daar hebben sommige, meer opportunistisch ingestelde mensen in de culi-wereld een beetje moeite mee. Maar Will zal niet snel een restaurant afzeiken als er een haar op een bord ligt, als u begrijpt wat we bedoelen. Dat is zeer te waarderen. En eerlijk gezegd houden we daarom van hem.

Maar op 8 september maakt hij bekend dat Kees Sterrenburg zich op alle vier de lijsten heeft ingekocht. Voor maar liefst duizend euro. Toegegeven, Will is daar open over, waar andere lijsten dat niet zijn. Maar toch, ik ben naar de twaalfde plaats gezakt. Dat voelt beduidend minder dan #11.

Merk op dat onder de Opstomende Talenten Marcus Polman wordt genoemd, maar ook Jacob Jan Boerma (driesterren restaurant De Leest in Vaassen) en Mac van Dinther. Het is plagerij. Zij horen niet daar en ik hoor niet op 11 of nu 12. Of toch wel? U kunt misschien stemmen voor de FavorFlav Top100 van 2017. Zo die er al komt. Noem mij! En wie weet 🙂


Ennuh, kan Joël Broekaert van de lijst?

Broekaert in de uitzendig

Hoeveel kost het om iemand helemaal van de lijst te verwijderen? In de eerste lijst noemt en roemt Will Jansen de Amsterdamse culinair journalist Joël Broekaert. Hij staat in eerste instantie op nummer 7 (nu 8). Maar heeft deze, overigens vriendelijke en nogal excentriek ogende eetschrijver eigenlijk wel verstand van culinaire zaken?
Hier ziet u een uitzending van AT5 over restaurant Roest dat een varken aan het spit heeft. Los van het feit of u het er mee eens bent of niet, de enige die echt verstand van varkens heeft is Hans Baaij van Varkens in Nood. Zo heeft de chef van het restaurant geen flauw benul van de leeftijd van het dier en Joël Broekaert toont dat hij geen idee heeft van (a) schapenvlees – hij heeft kennelijk nog nooit schapenvlees gegeten en verspreid dus maar het na-oorlogse misverstand dat het sterk en ranzig van smaak is (kijk op 6:10 minuten) – en hij kletst onzin als hij uitlegt wat lardo is (op 10:30 minuten).

Over varkens gesproken: Marcus Polman heeft een mooi boek daarover geschreven. Eigenlijk extra mooi omdat hij ons daarin vermeld bij het ras Bonte Bentheimer. Dus, uitgezonderd de Favorflav Top 100, verder geen kwaad woord over Polman 🙂


5 gedachten over “VIP – De Vinger In de Pap-club”

  1. We hebben al veel schik gehad om de reacties op de lijst. Verbazingwekkend hoeveel mensen denken dat het allemaal serieus is. Bij de lijst van koks en journalisten geeft Will toch wel oprecht zijn mening hoor. Het was een plezier om jouw commentaren te lezen Norbert. Jij zag er direct de humor van in hè?
    Tot nu toe heeft Kees Sterrenburg het allemaal niet gezien, omdat hij met vakantie is. Hij heeft absoluut niet betaald, en heeft nog geen idee van wat hij in zijn schoenen geschoven heeft gekregen.

    Ik vind dat jij Joël Broekaert te zwaar valt Norbert. Ik heb ook wel eens iets doms over speklapjes betoogd in jouw nabijheid, maar dat maakt mij niet tot een algehele culinaire sufferd. Joël is behoorlijk intelligent en alleen nog niet op het idee gekomen om zijn kennis bij te poetsen bij de oude rotten in het vak – buiten de randstad – maar ja, óók typisch Amsterdams 😉

    Beantwoorden
    • Ja, natuurlijk. Het bericht van Will kwam weliswaar als een verrassing, maar ik wist meteen waarop hij doelde.
      Over Joël: Het verschil is dat hij culinair journalist is en zich presenteert als deskundige. Mensen luisteren (of lezen) naar hem. Het is te vergelijken als dat hij zou zeggen dat spruitjes onder de grond groeien. Als jij dat zou zeggen, geldt een andere maatlat. Mensen buiten Amsterdam weten immers allemaal dat ze aan een boom groeien. Kijk maar (Nu had ik laatst een 50+ jarige Duitser hier die de spruitjes in onze tuin zag en bekende dat hij nooit had geweten dat Rosenkohl zo groeide.)

      Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan norbert Reactie annuleren