Vlees

Ja, we zijn groentengek, maar niet vegetarisch. We, de mensen in de welvarende landen, eten sowieso veel te veel vlees. Dat is in meer dan één opzicht slecht en niet in de laatste plaats voor het milieu.

We huldigen het Mediterrane dieet: veel groenten, drie a vier maal per week vis en een of twee keer per maand vlees. Dat deden we eigenlijk al voordat het bekend was dat dit het Mediterrane dieet was. En rood vlees eten en aten we überhaupt al niet en dit blijkt medio 2007 helemaal uit den boze, nu aangetoond is dat het een belangrijk stimulus voor darmkanker is (aldus de WHO).

Eko en goed vlees? Nâh… 'k weet 't zo net nog niet

We zijn mordicus tegen de intensieve veehouderij, varkensflats en erger. Tegen dieronwaardig leven. In de loop der tijd zijn we er achter gekomen dat eko en groen niet gelijk zijn aan dierwaardig leven. Het sterrensysteem van de Dierenbescherming omarmen we niet; het wekt valse verwachtingen. Een uitzending van De Keuringsdienst van Waarden (16 september 2010) laat zien dat varkens, gefokt voor eko drie sterren, het weliswaar beter hebben dan andere, maar dat ze nog steeds met zijn tienen buiten lopen op een betonplaat van pakweg 3 x 3 meter. En over eko-voer: niet dat we tegen ecologisch zijn, in tegendeel. Maar we hebben wel onze bedenkingen bij ingrediënten die uit Zuid-Amerika worden aangesleept.

Toen de Dierenbescherming een kongsi sloot met Albert Heijn, voor haar label Puur & Eerlijk, hebben wij ons lidmaatschap van deze club opgezegd. En vlees van De Groene Weg? Ach, het is goed, maar ook dit is nu een onderdeel van de vleesindustrie geworden.

Ons beleid

We eten geen vlees of goed vlees. Goed vlees is van dieren die goed verzorgd zijn, een blij leven hebben gehad met voldoende vrije ruimte en natuur. Rennen, graven, enzovoorts. Onze eigen varkens in een stuk bos, onze eigen kippen (tien kippen in een ren van 10 x 4 meter, waarin ze ook nog wat kunnen opvliegen), schaapsvlees van Schoonebeekerheideschapen en soms rundvlees van de blaarkoppen van Veld & Beek die bij ons achter op de Wolfhezerheide lopen. Wildernisvlees.

Onze eigen varkens

We hebben de knoop doorgehakt. Sinds begin 2009 hebben we onze eigen varkens. Eerst twee durocs, en vanaf 17 augustus twee Bonte Bentheimer-zeugen (zie foto). De durocs zijn geslacht, de Bonte Bentheimers blijven. Daarmee gaan we fokken, om dit zeldzame ras in stand te houden.

De varkens, Jet en Janneke, hebben een stuk bosgrond ter beschikking, eten eikels en krijgen van alles dat over is uit de moestuin. Daarnaast krijgen ze dagelijks als supplement wat EKO-zeugbrokken. Het mest van de varkens is schoon en gebruiken we voor de moestuin. Voorheen was varkensmest ongeschikt, omdat er koper aan het voer werd toegevoegd opdat de beesten sneller groeien. Maar dat is sinds 2006 verboden. (En bovendien maken de brokken slechts een deel van de voeding uit.)

Varkens kunnen wel veertien jaar oud worden.

Plaats een reactie