In het Nederlands wordt snijbiet ook wel met warmoes aangeduid. Dat is eigenlijk onjuist, hoewel taal en begrippen in de tijd evolueren. Warmoes is de oude verzamelnaam voor allerlei (war) bladgroenten (moes). Vroeger lag rond een grotere plaats of stad een stadsboerderij, de zgn. warmoeshof. Daar werd heus niet alleen maar snijbiet geteeld. (In Amsterdam doet de Warmoesstraat daar nog aan denken. Ooit, toen de stad kleiner was, lag daar kennelijk ergens de of een stadsboerderij.)
Lees hier wat Lizet Kruyff erover schrijft. Haar ken ik uit mijn Vergeten Groenten tijd en zij heeft mij wijs gemaakt op dit gebied.
De Verstandige Kock
In het oud Nederlandse kookboek De Verstandige Kock (1669) heeft men het al over warmoes.
Het volgende hebben we schaamteloos gekopieerd van de erg boeiende website Kookhistorie van Marleen Willebrands. Zij heeft De Verstandige Kock en andere oude kookboeken o.a hertaald.
|
Om warmoes te koken |
Om warmoes te koken (hertaald recept) |
Mengelmoes van blad
Het aardige van dit stuk is, is dat het heet 'Om Warmoes te koken' en het geeft vervolgens een opsomming van blad van kervel, snijbiet, bernagie, spinazie, kattenkruid, enzovoorts. Kortom een mengelmoes van groen blad. Een warmoes. Waarmee o.i. dus absoluut niet gezegd is dat warmoes dus gelijk is aan snijbiet. Eerder lijkt het tegendeel te worden bewezen.
Marleen Willebrands laat het een beetje in het midden. Zij schrijft wel dat 'warmoes ook wel snijbiet wordt genoemd' – dat lijkt ons een abusievelijke omkering van feiten.
Maar wie zijn wij om de taalpurist uit te hangen? Wij noemen het snijbiet. Punt uit